Drugi wyścig w sezonie i znowu ŚLR, tym razem edycja w Daleszycach. To jedna z moich ulubionych tras i mój ósmy wyścig tutaj, nigdzie nie startowałem tyle razy.. Tym razem w Daleszycach rozstawiamy dużą bazę, bo to jeden z dni testowych rowerów Specialized. W Daleszycach super pogoda, od dawna nie padało i zapowiada się wyjątkowo sucha trasa.
Nasza ekipa jest liczna, robimy kilka teamowych fotek i na start. Trasa w tym roku zmieniona, skrócona, ale na plus jest to, że jedziemy nie powtarzamy rundy. Do tego start w innym kierunku i inny powrót. Ważne, że jest kultowe Zamczysko (na krótszym dystansie brak, szok!).
Po starcie pilnuję czuba i pierwsze kilometry jadę trzeci open. Jest spoko, Epic robi swoje, trasa sucha, przyjemność z jazdy duża. Z czasem nieco spadam, ale ciągle utrzymuję się w okolicach pierwszej dychy. Idzie mi zaskakująco dobrze, nie ma dynamiki, siły mało, a jednak jakoś jadę. Przed Zamczyskiem widzę za sobą Jacka Sołtysiaka z Bike Boardu. Na maratonach często mijamy się gdzieś na trasie, teraz także wydaje się to kwestią czasu. Gdy dojeżdżamy jednak do podjazdu wpadam w niesamowity rytm. To trudne do opisania, ale jedzie mi się wybornie, lecę jak na skrzydłach. Płynnie pokonuję kolejne kamieniste nierówności. Ze Stravy wychodzi, że jestem prawie pół minuty szybszy na tym odcinku niż rok temu, a to właściwie tylko za sprawą roweru, bo nogi raczej słabsze!
Zjazd z Zamczyska poezja, na dole doganiam zawodnika przede mną. Jedziemy. Odliczam kilometry do końca górek, końcówka jest płaska. Trzymam dobre tempo do samego końca i wjeżdżam na metę z czasem 3:21:13 – 8. open i 5. w M3. Miejsce lepsze niż jazda. Ogromnie cieszy mnie, że kolejny raz unikam skurczy i jakichś wielkich kryzysów na trasie, a całość przejechałem w miarę równo. Tutaj akurat skrócenie Mastera jest mi zdecydowanie na rękę :) Teraz inne wyścigi, a 10. czerwca kolejna odsłona ŚLR w Piekoszowie na kolejnej super trasie.
