Mistrzostwa Polski to wyścig, który kończy w naszym kraju sezon przełajowy. Wyścig najważniejszy, ale rozgrywany w najzimniejszym miesiącu, kiedy to warunki na ściganie są najgorsze i często po prostu niebezpieczne. Brałem już udział w Mistrzostwach Polski na lodzie (Lublin 2016), na śniegu i -15st mrozie (Sławno 2017), na zamarzniętej, twardej trasie (Koziegłowy 2018) i dwa ostatnie razy w potężnym błocie, czyli akurat najbardziej przełajowych i sprawiedliwych warunkach (Szczekociny 2020 i Włoszakowice 2021). Tym razem zapowiadało się połączenie błota i zmrożonych kolein (tak było na piątkowym treningu), ale w nocy trasa zamarzła całkowicie i w dzień wyścigu była twarda i pełna kolein.
Na piątkowym objeździe zupełnie trasa mi nie podeszła, ale o dziwo w sobotę zapoznanie z rundą wypadło dosyć optymistycznie i pojawiło się światełko w tunelu. Prawda jednak jest taka, że był to nadjeżdżający prosto na mnie pociąg. Tradycyjnie zepsułem start i goniłem z samego końca. Na pierwszej, albo na początku drugiej rundy przebiłem się na szóstą pozycję i pewnie tak by się to skończyło, gdyby Tomek Niedźwiedzki nie urwał łańcucha przez co zaliczył DNF a ja skończyłem tak jak przed rokiem na piątym miejscu. Wyścig bez historii, techniczne fragmenty jechałem jak ostatnia łamaga, bardzo asekuracyjnie, na szybkich odcinkach próbowałem nadrabiać, ale było to z góry skazane na niepowodzenie. Przez pół wyścigu lekko naciskał mnie zawodnik z tyłu, a ja nie za bardzo widziałem kogoś przed sobą, przez drugie pół było już w miarę bezpiecznie z tyłu i poza zasięgiem z przodu.
Kolejny sezon minął, kolejny raz bez szans na medal MP, więc też trudno było się zmobilizować żeby zrobić coś więcej niż zwykle żeby móc się do niego zbliżyć. W przyszłym roku jest teoretycznie cień szansy i jak będę zasuwał w okresie przygotowawczym i przez sezon przełajowy to może będą jakieś realne perspektywy, ale póki co warto się skupić na sezonie letnim, bo on też w odniesieniu do jesieni będzie ważny. Ogólnie rzecz biorąc to był całkiem fajny sezon CX, stawka w Masters I była bardzo mocna i trudno było się przebić w okolice podium, ale kilka wyścigów pojechałem naprawdę dobrze. Zawsze walczyłem o każdą pozycję i gdy tylko nadarzała się szansa potrafiłem wykorzystać słabszy dzień teoretycznie mocniejszych rywali. Z tego jestem całkiem zadowolony.
W przyszłym sezonie muszę na pewno skupić się nie tylko na wykonywaniu specyficznych ćwiczeń pod kątem poprawy formy, ale także na treningu techniki i częstszej jeździe przełajem. W tym roku oprócz wyścigów siedziałem na przełaju chyba tylko raz, w takim systemie nie da się realnie myśleć o byciu kompletnym przełajowcem. Jest to w pewnym stopniu kwestia tego, że w Kielcach zwyczajnie nie ma z kim trenować cyclocrossu, a samemu trudno mi się do tego zmusić. Poza tym ja po prostu bardzo lubię jeździć na szosie i trudno mi z tego zrezygnować na rzecz taplania się w błocie. Póki co zostały dwa maratony MTB do zakończenia sezonu zimowego. Obie miejscówki bardzo dla mnie szczęśliwe (Janów Lubelski i Mostki) i mam nadzieję, że tak pozostanie :) A później 1,5 miesięczna przerwa od ścigania, podczas której będę szykował formę na sezon letni :)
