W 2014 roku wystartowałem łącznie w 26 wyścigach (wliczając w to jesienne przełaje). Do tego wziąłem udział w klasyku trenażerowym Elite oraz kilku biegach (dwie leśne piątki na początku roku oraz dwie leśne piątki i asfaltowa dycha na jesieni). To łącznie 32 sytuacje, w których musiałem mocniej spiąć poślady. Całkiem sporo, ale dzięki dobremu rozplanowaniu startów nie było mowy o przemęczeniu, jakie dopadło mnie w drugiej połowie 2013. Sezon zacząłem spokojnie, budując formę na wakacyjne starty, przede wszystkim na Mazovię 24h i Bałtyk-Bieszczady Tour. Mazovia wypadła super, drugie miejsce open to na pewno wielki sukces, który kosztował mnie ogromnie dużo sił. Na tyle dużo, że do tej pory niezbyt ciągnie mnie do 24 h solo w terenie :D Po Mazovii zdążyłem się zregenerować i w życiowej formie pojechałem na BB Tour, w którym szło mi świetnie, ale w którym przegrałem walkę z pogodą i zamiast poniżej 48h przejechałem 1008km w 56 godz. i 27 minut, co jest dla mnie porażką.
Oprócz dwóch ultramaratonów regularnie startowałem w Świętokrzyskiej Lidze Rowerowej i Grand Prix Puław. W obu cyklach szło mi dobrze i rozkręcałem się z wyścigu na wyścig, czego efektem było kilka miejsc w czołówce Elity na ŚLR oraz dwa zwycięstwa i wygranie całego cyklu Puławskiego Czempionatu. Jestem z tych startów zadowolony i wiem, że po dobrze przepracowanej zimie będę w stanie wchodzić do pierwszej dziesiątki open ŚLR. Pozostałe starty w tym sezonie były typowo treningowe, chociaż walczyłem w nich na maksa. Szczególnie szkoda Lubelskiej Vuelty, gdzie noga kręciła super, ale na pierwszym etapie uczestniczyłem w kraksie, przez co uciekła mi Mazovia 12 h, a przybyło trochę szlifów. Dobrze natomiast pojechałem lubelski maraton MTB, w którym byłem drugi open, a także pierwszą edycja przełajowej Godziny w Piekle, którą wygrałem w kategorii „Amator bez licencji” (trzecie miejsce w generalce). Jeśli dodać do tego udane XC w Urzędowie i Lublinie (odpowiednio 4. i 3. m. w Elicie) to jak na dłonie widać, że był to na pewno mój najlepszy sezon. Do samego końca trzymałem formę i miałem pod nogą, co nawet mnie trochę zdziwiło, bo dwa ultramaratony zamiast wypruć ze mnie ostatnie siły to poprawiły mi formę :) Będzie to ciekawy materiał do analizy w kontekście planu startów na następny sezon.
Tak w dużym skrócie wyglądał ten sezon:
- Daleszyce – całkiem dobry wyścig na rozpoczęcie sezonu, w którym sportową walkę popsuło kilku gówniarzy, którzy poprzewieszali strzałki w lesie, gdzie zgubiło się kilka grup zawodników
- Puławy – błotna powtórka sprzed sześciu lat z tego samego miejsca, kiedy to po raz pierwszy wystartowałem w wyścigu i radosne twarzy ubłoconych na maksa kolarzy
- Hrubieszów – pierwsza czasówka od 2008 r., pojechana bez rewelacji. Wynik sportowy wynagrodziła swojska atmosfera, porównywalna do tej z puławskiego czempionatu
- Sandomierz – trzeci rok z rzędu niezwykle wyniszczający wyścig na pozornie lekkiej trasie
- Urzędów – pierwszy wyścig w sezonie, w którym czułem, że jest pod nogą, ambitna walka do samego końca, dobre miejsce i świetna, wymagająca trasa
- Puławy – przepał przed Nowinami, wyjątkowo krótki, nawet jak na XC w Puławach (36 minut)
- Nowiny – ulubiony maraton, na którym noga podawała świetnie, ale szansę na poprawę miejsca sprzed roku popsuły defekty i zgubienie trasy. Na pocieszenie pierwsze Top 5 w elicie w historii startów w ŚLR
- Puławy – bardzo dobrze taktycznie rozegrany wyścig i bieg do mety przez ostatni kilometr z urwanym łańcuchem, zakończony sukcesem i obroną trzeciego miejsca
- Hrubieszów – przyzwoicie pojechana czasówka i zamieszanie przy wynikach, z którego nie wszyscy potrafili wyjść z twarzą
- Parczew – potężny szlif po kraksie w peletonie 2km przed metą przy szybkości grubo ponad 40km/h, który wykluczył mnie z dalszych etapów i Mazovii 12, rany, które goiły się długo i blizny, które zostaną ze mną na zawsze
- Chełm – Maraton Kresowy, na który dostałem osobiste zaproszenie od orgów i nie mogłem nie pojechać mimo nie do końca zaleczonej kontuzji i braku formy. Do tego potężne skurcze 5km przed metą jakich jeszcze nigdy w życiu nie doświadczyłem i kolejna porażka w chełmskim maratonie
- Puławy – kolejny błotny wyścig, kolejne podium i godne pożegnanie Canyona, który służył mi ponad 2 lata :)
- Zagnańsk – pierwszy w życiu start na 29erze, pożyczonym, za dużym i ciężkim kowadle, który i tak był nieporównywalnie lepszy od mojego 2kg lżejszego Canyona :) Do tego bardzo mądrze pojechany wyścig, na którym nie czułem się na początku zbyt dobrze, ale potrafiłem przewieźć się w grupie, wygrać finish i znowu załapać się do Top 5 w elicie ŚLR
- Mazovia 24h – drugie miejsce open, największy sukces w sezonie i jeden z największych w karierze. 24h męki, strasznie szybkie pierwsze 12h, upał nad ranem i jesień średniowiecza na dupsku, które wyglądało jakby przez miesiąc miało się nie zagoić
- Puławy – pierwszy start na nowym Specu 29erze i pierwsze zwycięstwo w elicie w Puławach
- Łagów – forma życia i kapeć po 5km, który zniweczył wszystko. No i oczywiście wszechobecne błoto jakiego nigdy na wyścigu nie widziałem
- BB Tour – wielka niewiadoma, świetna pierwsza doba, deszcz, który mnie pokonał i pogrzebał szanse na dobry wynik oraz znakomita końcówka, jechana z kontuzją, przez którą 200m spod prysznica szedłem 15 minut
- Biłgoraj – powrót do szosowego ścigania, zakończony zgodnie z założeniem, czyli w głównej grupie
- Puławy – drugie kolejne zwycięstwo w elicie w Puławach i wyjście na czoło w generalce
- Lublin – znakomity doping lubelskich kibiców, piękna pogoda, wymagająca trasa i wywalczone trzecie miejsce w elicie za Tomkiem i Olkiem
- Kielce – początek w deszczu, zjechanie z Piekiełka, OTB i zarycie kaskiem o glebę, zgubienie trasy i całkiem mocna noga na ostatnim górskim maratonie w sezonie
- Puławy – dobry wyścig, trzecie miejsce i zwycięstwo w generalce elity Grand Prix Puław, które do tej pory było dla mnie marzeniem, a teraz stało się faktem
- Lublin – drugie miejsce open w lubelskim maratonie MTB, dzięki świetnie rozegranej końcówce i długiemu finishowi
- Lublin – zwycięstwo w przełajach w kategorii „Amator bez licencji”, na zakończenie sezonu, dzięki któremu zdecydowałem się na dwa kolejne starty w Godzinie w Piekle
- Lublin – jeden z najgorszych wyścigów w sezonie, w którym brakowało wszystkiego: mocy, koncentracji i zacięcia. Tylko publiczność się spisała, bo doping miałem znakomity
- Puławy – finał Godziny w Piekle, na którym podczas pierwszych dwóch okrążeń byłem bliski wycofania się z wyścigu jak jeszcze nigdy do tej pory. Zero mocy, zero chęci. Pozbierałem się jednak, zacisnąłem zęby, doszedłem bezpośrednich rywali i z katastrofy zmieniłem ten wyścig w prawdziwą walkę, z której jestem dumny. Do tego kolejny wygrany finish, tym razem o grubość opony i podium w generalce GwP.
Najlepsze trasy: Urzędów, Nowiny, Kielce, Lublin (Globus)
Najlepiej pojechane wyścigi: Urzędów, Nowiny, Mazovia24h, Lublin (Globus), Lublin (I. ed. GwP)
Najlepsza organizacja: ŚLR całościowo, BB Tour, Lublin (Globus)
Największe sukcesy:
Grand Prix Puław MTB – klas. generalna – 1. elita (2x 1. miejsce, 3x 3. miejsce)
Mazovia 24h – 2. open, 2. elita
Lubelski Maraton MTB – 2. open, 2. elita
Godzina w Piekle – 3. klas. generalna „Amator bez licencji” (1x 1. miejsce)
AZS MTB Cup Lublin – 3. elita
Świętokrzyska Liga Rowerowa – klas. generalna – 7. elita (2x 5. elita)
Dziękuję wszystkim, bez których ten sezon nie byłby tak świetny:
- Tomkowi Bali (wydolnosc.pl), który układał mi treningi i monitorował moje postępy
- Sklepowi Metrobikes.pl, dzięki któremu przesiadłem się w końcu na 29era, topowej marki Specialized, co wprowadziło nową jakość w komforcie jazdy i pozwoliło na nawiązanie równorzędnej walki z zawodnikami, którzy odjeżdżali mi tylko za sprawą sprzętu
- Wszystkim kibicom na trasach (zwłaszcza tym z Rowerowego Lublina) za doping, dzięki któremu zawsze jedzie się szybciej
- Osobom, które jeździły ze mną na maratony, wszystkim zawodnikom, z którymi się ścigałem, organizatorom, wolontariuszom i fotografom – za świetną, kolarską atmosferę na wszystkich trasach
- Na koniec dziękuję największemu kibicowi – Anecie, która wspierała mnie najmocniej – często także na wyścigach, w tym przez całą dobę podczas Mazovii 24h.
A teraz trzymajcie kciuki za najbliższy sezon, biorąc pod uwagę doświadczenie jakie zebrałem przez ostatnie lata, głód zwycięstw i rezerwy jakie jeszcze mam, jestem przekonany, że kolejny rok będzie jeszcze lepszy, a noga mocarna jak nigdy dotąd. Do zobaczenia na trasie i na wyścigach! :)
PS. Jak widać z trzech maratonów ŚLR i z BB Tour nie ma relacji, ale do końca stycznia uzupełnię, bo coś jeszcze pamiętam. Relacja z BB Tour jest napisana do połowy i oczywiście ukaże się jako pierwsza :)
