
Przed startem optymistycznie – dosyć ciepło i co najważniejsze – ma nie padać, czyli raczej nie zamarznę jak dzień wcześniej. Na rozgrzewce przejeżdżam rundę cztery razy.
Przyznaję, że zawsze lubiłem tę trasę – jak dla mnie najlepsza w całym cyklu – przełaj kompletny – jest trawa, przeszkody, schody, krótkie podjazdy, piach i dosyć długi odcinek asfaltowy. Nie ma za to odcinków z pięcioma ciasnymi zakrętami upchniętymi na piętnastu metrach jak w Białymstoku, wertepiastych single tracków jak w Szczekocinach czy krawężników itp. nierówności jak w Mikołowie.
Wyścig zaczyna się tradycyjnie od długiej prostej po asfalcie. Niestety nie trafiam w pedał i trochę zostaję, ale gonię mocno, w pierwszym zakręcie już jest dobrze, a na sekcję piachu wjeżdżam w piątce. Czołówka lekko mi jednak odjeżdża. Jadę mocno, ale przez trzy rundy wiszę tuż za podium.
Wyświetl ten post na Instagramie.
W połowie czwartej rundy dochodzę do czuba na długim zjeździe i od razu wychodzę na prowadzenie żeby dyktować swoje tempo. Dwie rundy do końca zostaje nas trzech, a na ostatniej rundzie jedziemy już tylko we dwóch. Dynamicznie rozkręcam po zakrętach, czuję się bardzo dobrze. Za ostatnią hopką przyciskam mocniej i robię kilka metrów przewagi, poprawiam na asfalcie i na ostatniej prostej mogę odpuścić i cieszyć się, bo zwycięstwo jest już bezpieczne :)
Jestem zadowolony, to mój kolejny dobry start w tym sezonie przełajowym. To nie był łatwy wyścig typu ogień od początku i pozamiatane. Była walka i bardzo się cieszę, że dałem radę wyjść z niej zwycięsko. Treningi przynoszą efekty, bo dyspozycja idzie w górę i mam nadzieję, że ta tendencja się utrzyma :) W kolejny weekend Syrenka CX i Owocowy Przełaj.