Kolejny przystanek w przełajowym terminarzu tego sezonu to Hucisko – Mistrzostwa Śląska LZS. Podczas pierwszego startu tutaj urwałem przerzutkę, w ubiegłym roku z kolei zwyciężyłem. Wyścig, który raczej lubię, bo jest w fajnym miejscu, ale samej trasy nie darzę jakimś wielkim uwielbieniem.
Jadę z Anetą i Piotrkiem, czyli wesoły autobus. Trening na trasie i o dziwo nawet zaczyna mi ona leżeć. Minimalnie zmieniona jeśli chodzi o agrafki na początku, do tego pod koniec rundy nie ma przeszkody. Jest jakoś równiej i płynniej, naprawdę mi się podoba :)
Wyświetl ten post na Instagramie.
Po zapoznaniu z rundą rozgrzewamy się daleko od trasy, czas zlatuje szybko i już stoimy na starcie. Frekwencja nie jest wysoka, wyścig nie jest zaliczany do Challange’u PZKol, w dodatku jest to jedyne ściganie w ten weekend, przez co wielu zawodników pewnie odpuściło. Tym razem startuję dobrze, szybko wpinam się w pedały i na agrafki wjeżdżam czwarty za Michałem, Filipem i Jankiem. W połowie okrążenia przechodzę na drugie miejsce i mam niedaleko przed sobą Michała. Filip jedzie mi na kole.
Wyświetl ten post na Instagramie.
Od trzeciej rundy nie ma już co opisywać. Ja coraz bardziej tracę do lidera, z kolei mam już bezpieczną przewagę nad trzecim. Jedyną motywacją jest chęć dojścia jak największej liczby kategorii, która startowała minutę przed nami. Na przedostatniej rundzie przechodzę Pawła Wiendlochę i przed sobą mam już tylko Pawła Lemparta i Maksa Bieniasza. No i oczywiście Michała Pateraka z mojej kategorii. Na metę wjeżdżam drugi w kategorii Amator. Jechało się całkiem dobrze jak na obecną dyspozycję, więc trzeba być zadowolonym.
W tym sezonie póki co udaje się uniknąć typowo przełajowych warunków, z wyścigu na wyścig jest nawet coraz czyściej. O ile po Suszcu zebrało się trochę błota pod ramą, tak w Katowicach i Koziegłowach wystarczyło przetrzeć rower z kurzu, którego też praktycznie nie było. Podobnie jest w Hucisku – rower idealnie czysty. Pakujemy sprzęty do auta, szybka dekoracja, po niej wcinamy gorącą zupę od organizatorów oraz naleśniki od Anety i w drogę do Kielc. Kolejny wyścig staje się już tylko wspomnieniem :)
